Kategoria: Nauka, szkoła, zasady
OSIĄGNIĘCIE POZIOMU
Osiągnięcie tego poziomu musi być poprzedzone rozwinięciem wrażliwości na potrzeby psychiczne innych, chęcią ich odczuwania (najniższy poziom) oraz umiejętnością reagowania na nie. Ważna jest również umiejętność dialogowego porozumiewania się nauczycieli z uczniami, a także kształtowanie postawy niedyrektywnej (nakazującej przedstawić własny punkt widzenia jako ofertę myślową), wyrażającej się m.in. znajomością relacji między osobowością a zachowaniem, umiejętnością przewidywania konsekwencji przyjęcia określonych postaw oraz zdolnością do krytyki pojętej nie jako deprecjonowanie czegoś, lecz jako poszukiwanie ukrytych przesłanek cudzych i własnych poglądów, przekonań i zachowań.
OSIĄGNIĘCIE WYSOKIEGO POZIOMU
Wymaga to osiągnięcia wysokiego poziomu kompetencji interpretacyjno-komunikacyjnych, niezbędnych dla prawidłowych relacji między nauczycielami, uczniami i ich rodzicami. Wydaje się również, że kompetencje te mogą posłużyć nauczycielowi do podtrzymania, a czasem wręcz przywrócenia właściwych relacji w procesie kształcenia między „ja” i „my”; dzięki nim będzie mógł wspomagać rozwój wychowanka, uczyć go prawidłowej samooceny, ale także rozwijać poczucie przynależności do grupy, bycia członkiem określonej społeczności lokalnej. Wymienione kompetencje powinny się pojawić jako komplementarne do obecnie modnych i silnie akcentowanych idei: wartości indywidualnych, rozwoju własnej osobowości, niezależności, wolności.
ZŁOŻONA KWESTIA KSZTAŁCENIA
Kompetencje interpretacyjno-komunikacyjne ułatwiają bowiem kierowanie naszej uwagi w stronę innych ludzi – a w każdym razie to umożliwiają.Złożona kwestia kształcenia kompetencji interpretacyjno- komunikacyjnych wymaga przypomnienia skomplikowanych mechanizmów ich rozwoju. Nie można przekazać ich w taki sposób jak np. kompetencje informatyczno-medialne, czyli w sposób monologowy, który nie zakłada sytuacji rozmowy i polega na prezentacji metod i środków uchodzących za skuteczne narzędzie realizacji określonych celów. Kompetencje interpretacyjno-komunikacyjne wymagają pizeka- zu dialogowego, są bowiem czymś indywidualnym, osobistym i niepowtarzalnym.
WYMAGANA ZMIANA
Zatem kompetencje te wymagają zmiany sposobu komunikowania się, a w celu wspomagania ich rozwoju należy oferować przyszłym nauczycielom już podczas kształcenia w szkole wyższej poszukiwanie odpowiedzi na pytania w relacjach dialogowych, umożliwiających rozwój samodzielnego myślenia. Należy zgodzić się ze zdaniem R. Kwaśnicy (1995), który twierdzi, że kompetencje interpretacyjno-komunikacyjne zajmują nadrzędną pozycję w zawodzie nauczycielskim. Ich prymat jest uzasadniony swoistością tego zawodu, bez ich „zgody nie mogą być użyte kompetencje dotyczące projektowania (obmyślania programu) i organizowania przekazu (doboru metod, środków i warunków) informacji przedmiotowych, czyli wąsko pojętego nauczania.